SKOK POKWITANIOWY
Skok pokwitaniowy, polegający na przyspieszeniu tempa wzrastania dziecka wkraczającego w okres dojrzewania płciowego, charakteryzuje najlepiej szczyt przyrostu wysokości ciała. W omawianym okresie, od roku 1880, zaobserwowano przesunięcie się wieku występowania maksymalnego przyrostu wysokości ciała o około 1 rok wcześniej. Przed 100 laty mężczyźni osiągali ostateczną wysokość ciała dopiero około 28—30 roku życia (dane z Norwegii), lecz już na przełomie XX w. stwierdzono, że w tej samej populacji norweskiej przyrost wysokości ciała po 22 roku życia wynosił przeciętnie tylko 1,63 cm. Większość badaczy współczesnych ocenia wiek zakończenia rośnięcia mężczyzn na 22 lata, a niektóre dane wskazują, że zakończenie wzrastania może następować nawet jeszcze wcześniej. I tak np. w 1947 r. stwierdzono we Francji brak przyrostów w wysokości ciała po skończeniu lat 18 wśród 2400 kandydatów do lotnictwa.