ROZPOZNANIE CHOROBY

Proces rozpoznawania choroby polega na skategoryzowaniu objawów nasuwających się w związku: 1) ze skargami chorego, 2) z ob­serwacją jego wyglądu i zachowania, 3) z ba­daniem fizykalnym (zwanym także badaniem obiektywnym) oraz 4) z badaniami laboratoryj­nymi.  Niektórym symptomom i syndromom oraz wynikom badań nadano nazwy. Lekarz identyfikuje objawy i nazwę choroby, to zna­czy rozpoznaje chorobę, czyli stawia diagnozę. Główną umiejętnością lekarza praktyka jest zdolność do zapamiętania ogromnej liczby tych symptomów i syndromów. Dobrego diagnostę cechuje spostrzegawczość, umiejętność kore­lacji, znakomita pamięć, lata doświadczenia, co składa się na szczególną umiejętność i intuicję, tak zwany „nos kliniczny”.