PROBLEM DOBRYCH NORM

Rozwiązanie problemu dobrych norm grupowych może przynieść je­dynie opracowanie norm uwzględniających konstytucję dzieci. Właści­wie określona konstytucja dziecka winna zawierać wszystkie ważne z punktu widzenia rozwoju informacje. Stan normalny może być inny dla dziecka o linearnej budowie ciała (ektomorfa), inny zaś dla dziecka tęgiego (endomorfa), choćby to były osobniki w tym samym wieku, tej samej płci i nawet ich rodzice mieli przypadkowo podobną wysokość. Taka konstrukcja norm grupowych pozwoli uniknąć błędnych ocen dla wielu przypadków, które w obrębie własnego typu konstytucjonal­nego rozwijają się zgodnie z normą. Jeżeli takie normy zostaną ponadto opracowane na podstawie osobników zdrowych i mających optymalne warunki rozwoju, to wówczas można je będzie interpretować jako swo­jego rodzaju wzorce, wszelkie zaś odchylenia od nich uznać za skutek niekorzystnego wpływu środowiska, włączając w to pojęcie także cho­roby.