DORAŹNA ADAPTACJA

Efektem doraźnej adaptacji jest utrzymywanie stałego środo­wiska wewnętrznego ustroju mimo wpływu na organizm czyn­ników prowadzących do naruszenia jego stałości. Wzrost sprawności działania mechanizmów adaptacyjnych pod wpływem aklimatyzacji (lub analogicznych procesów adaptacji długofalowej) pozwala na zachowanie stałego środowiska wewnętrznego mimo działania na ustrój bardziej drastycznych warunków środowiska, pracy itp., które przed aklimatyza­cją przekraczały zakres sprawności mechanizmów doraźnej adaptacji naruszały stałość środowiska wewnętrznego ustroju. Komórki organizmów o wyższym stopniu organizacji biologicznej nie stykają się bezpośrednio ze światem otaczającym. Żyją one w swym własnym „środowisku wewnętrznym”, jak je nazwał znakomity fizjolog francuski Claude Bernard, które stanowi płyn pozakomórkowy (płyn śródmiąższowy wypełniający szczeliny międzykomórkowe, limfa i krew).