DORAŹNA ADAPTACJA

Jak wspomniano już wyżej, ekspozycja człowieka na działanie niskiej temperatury środowiska wyzwala ze strony jego ustroju reakcje, które zmniejszają utratę ciepła do otoczenia i zwiększają ilość ciepła powsta­jącego w organizmie. Pierwszą reakcją na działanie niskiej temperatury otoczenia jest skurcz naczyń krwionośnych skóry i podskórnej tkanki tłuszczowej. Zmniejszenie przepływu krwi przez te tkanki ogranicza ilość ciepła dostarczanego przez krew do powierzchownych warstw ciała oraz zmniejsza ich przewodnictwo cieplne. W efekcie ulega obni­żeniu temperatura powierzchni ciała i zmniejsza się różnica temperatur: skóra — otoczenie, co powoduje zmniejszenie tempa utraty ciepła przez ustrój. Oczywiście skuteczność działania opisanego mechanizmu ochro­ny ustroju przed utratą ciepła jest ograniczona. Jak długo wnętrze ustro­ju ma wyższą temperaturę od temperatury tkanek powierzchownych, zachodzi stały przepływ ciepła w kierunku powierzchni ciała i jego utrata przez ustrój do środowiska.