ZASADA NORM GRUPOWYCH

Zasada norm grupowych polega na podaniu przedziału wartości określonej ce­chy dla dzieci jednej płci i wieku, mających ponadto wspólną jeszcze jakąś inną cechę związaną z procesem wzrastania. Przykładem norm grupowych mogą być normy wysokości ciała dla dzieci, których rodzice są wysocy, średniego wzrostu albo niscy. Norma populacyjna dla chłop­ców 9-letnich z Wrocławia, obejmująca ²/s osobników, jest zawarta w przedziale od 132,0 cm do 142,8 cm. Odpowiednie przedziały norm grupowych wynoszą dla synów rodziców niskich 125,3—136,0, rodzi­ców średnio wysokich -— 128,9—139,6, rodziców wysokich — 132,5— 143,2 cm (rys. str. 230). Z przykładu tego widać, do jak fałszywych wniosków może prowadzić ocena wysokości dziecka w oparciu wy­łącznie o normę populacyjną. Kierując się nią moglibyśmy uznać wzrost dużej części dzieci pochodzących od niskich rodziców za niedostateczny i podobnie część dzieci rodziców wysokich ocenilibyśmy jako wy­rośnięte nadmiernie.