PROBLEM LEKARZA

Podejmują jednak tę pracę i wobec chronicznego braku lekarzy ogólnych coraz częściej na stanowisku tym pracują lekarze ze specjalizacją kliniczną. Wprawdzie wpływa to na podniesienie pozio­mu fachowo-technicznego wykonywanych czynności, lecz nie rozwiązuje zasadniczej kwestii — problemu lekarza „całego człowie­ka”, który winien mieć nieco inne kwalifi­kacje. Ogólnie biorąc powinien się on odzna­czać zamiłowaniem raczej do opieki niż do specjalistycznego leczenia, a to wymaga mię­dzy innymi szerokiego kształcenia w takich naukach, jak psychologia (szczególnie społecz­na), antropologia kulturowa i socjologia (głównie małych grup społecznych). Problem lekarza podstawowego jest jednym z najtrudniejszych dla aparatu kierowniczego służby zdrowia krajów uprzemysłowionych.