DORAŹNA ADAPTACJA

Przed prawie 200 laty, w 1775 r., dr Charles Blagden, ówczesny se­kretarz Towarzystwa Królewskiego w Londynie, przeprowadził doświad­czenie stanowiące doskonałą ilustrację skuteczności omawianego mecha­nizmu doraźnej adaptacji ustroju człowieka do wysokiej temperatury otoczenia. Przebywał on bez szkody dla zdrowia przez 45 minut w po­mieszczeniu o temperaturze 126°C wraz z psem, którego trzymał w ko­szyku (dla ochrony przed oparzeniem łap przez gorącą podłogę). Surowy stek, który wziął ze sobą, upiekł się w tej temperaturze w stopniu umożliwiającym spożycie. Oczywiście zarówno człowiek, jak i pies znieśli pobyt w tak gorącym otoczeniu dzięki parowaniu potu, w przy­padku zaś psa — parowaniu śliny z języka i parowaniu z powierzchni górnych dróg oddechowych i płuc.